"Gewoon beginnen".

Met die aansporing stuurde Marjoke, onze "juf" dit eerste seizoen van teQStiel, ons op weg, samen met enkele wit-achtige lapjes.
Dat was het begin van de Wonderkamer, het thema voor onze eerste gezamenlijke expositie volgend jaar in Groningen.
"Maak een paar kleine dingetjes, 10 x 10 cm, niet te lang over nadenken, gewoon beginnen."
En zo begon ik, met bijna niks: een wittig lapje van 10 x 10 cm van de grotere lap gescheurd (zelfs geen schaar nodig!), de draadjes die daarbij losgeraakt waren erop gelegd en vastgezet met nog zo'n draadje.

Daarna weer zo'n lapje, de draadjes net een beetje anders

.

Lapje nr. 3: een dingetje erbij opgelegd, een ander steekje

En zo "wandelde" ik almaar door, voegde steeds iets nieuws toe, veranderde wat.

Schijnbaar zonder doel, zoals een beetje dwalen door het bos. En ondertussen verwonderde ik me over het gemak waarmee elke keer een nieuw ideetje ontstond uit het vorige. Met sommige was ik tevreden, blij zelfs, andere vond ik helemaal niks, maar ondertussen bleef ik doorgaan.

Nog eentje, een eindje verder in de serie:

Het hoefde niet meteen kunst te worden (misschien werd het dat wel nooit), maar langzamerhand en gaandeweg ontstond een beeld van wat ik echt leuk vind om te doen, van het materiaal en de technieken waar ik blijkbaar graag mee werk. 

Een soort eigen handschrift.

En ik bedenk dat  "zomaar beginnen" op deze manier dus het begin van elk nieuw werk kan zijn: gewoon oefenlapjes maken, zonder veel pretenties, met veel vallen en opstaan, en vooral veel plezier! 

Loes Bosveld